Jak zapewne pamiętacie ostatnio wpadłam na genialny – wtedy naprawdę tak myślałam – pomysł aby do małego pokoiku dziecięcego wstawić moje łóżko. Pierwotna wersja umeblowania tego pokoju takiego wybryku nie zakładała. Ale kiedy zaczęłam się zastanawiać nad tym jak mogłabym zostawić swoje maleństwo i spać w pokoju obok, doszłam do wniosku, że takie rozwiązanie nie wchodzi jednak w rachubę.
Na pewno nie na początku macierzyństwa, kiedy jeszcze bez odpowiedniego doświadczenia będę niezwykle wyczulona na każdy płacz dziecka, na jego oddech czy też nawet na każde mrugniecie okiem. W późniejszym okresie opieki nad dzieckiem z pewnością nabiorę jakiegoś dystansu wynikającego z rutyny i nie będę miała obaw by maleństwo spało w osobnym pokoju.
Jednak na początku naszego wspólnego życia chce być przy nim cały czas. Dlatego pomysł przetrwał pierwsze próby jego zaniechania. Teraz muszę tylko to wszystko dobrze zaprojektować i wybrać odpowiednie łóżko. I oczywiście muszę coś z tego małego pokoiku usunąć aby zrobić miejsce na moje łoże. W pierwotnym zamyśle meblem, który zajmie największą przestrzeń w pokoju miała być komoda. Dlatego też postawiłam jej właśnie się pozbyć. Znajdzie swoje miejsce w pokoju dziennym. Może postawie na niej telewizor? To kwestia do przemyślenia. Wyrzucam też fotel, który miał mi służyć do karmienia dziecka i czuwania. Całkowicie z niego rezygnuje. W pokoiku dziecięcym najdzie się miejsce tylko dwa łóżka – moje i dziecka. Tak to sobie obmyśliłam. Prawda, że ciekawy pomysł?